Twee weken geleden ben ik me toch een partij uit mijn comfortzone gekomen! Ik heb iets gedaan wat ervoor gaat zorgen dat ik trots op mijn lijf kan zijn.
In juni van dit jaar kwam ik een post van Ilana op Instagram tegen. Haar bedrijf heet ‘Trots op mijn lijf’.
Nou als ik iets NIET ben is het trots op mijn lijf. En toch besloot ik een afspraak met haar te maken. In eerste instantie nog met het idee dat ik het wel een leuk cadeau voor Jespha vond, maar al gauw vond ik het toch ook een heel mooi cadeau voor mijzelf.
Hoe ziet iemand anders mijn lichaam?
Ik was namelijk heel erg nieuwsgierig naar hoe mijn lichaam er uit ziet door de ogen van een ander. Je kijkt dagelijks in de spiegel, maar elke dag kijk je weer met een andere blik naar je lijf. En afhankelijk van hoe je humeur is, ziet je lichaam er goed, matig of slecht uit, tenminste zo ervaar ik dat. En meestal is dat super slecht! Je ziet je eigen lichaam nooit zoals een ander dat ziet, altijd via een reflectie of op een foto!
Al vanaf mijn 15e niet meer blij met mijn lijf
Ik ben inmiddels al ruim 3 jaar bezig met verschillende psychotherapie-behandeling om blij te worden met mijn lijf. Aangezien ik al sinds mijn 15e niet meer trots op mijn lijf ben. Al die behandeling werpen inmiddels zijn vruchten af en laten me op een heel andere manier omgaan met mijn lichaam.
Ik zal nog niet zeggen dat ik er blij mee ben, maar kan er wel al heel anders naar kijken. Dus toen ik de Instapost van Ilana zag, dacht ik ‘dit zou een mooie toevoeging kunnen zijn aan de behandelingen en lessen die ik de afgelopen jaren ondergaan heb’.
Mondje dicht
Drie maanden lang heb ik mijn best gedaan om mijn mond te houden tegen Jespha, want ik wilde dat het een verrassing zou blijven. Dus ook drie maanden lang, de spanning en het enthousiasme alleen dragen. Al heb ik het her en der wel laten vallen hoor, kon het toch niet laten.
Twee weken geleden was het dus eindelijk zover en ontmoette Ilana en ik elkaar in levende lijve. Zij was er helemaal klaar voor om mijn torso te boetseren en ik was er zo goed als klaar voor om 2 dagen lang in mijn blote lijf voor haar te poseren.
In aanloop naar hét moment dacht ik dat ik er heel veel moeite mee zou hebben om in mijn blote lijf te staan. Dat viel me reuze mee! Ik moet wel toegeven dat ik het meeste moeite had met het uittrekken van mijn slip. Dat laatste stukje stof wat weg was voelde echt als heel naakt en iets intiems wat bloot kwam te liggen. Maar ik had een slipdress meegenomen om aan te trekken en Ilana had een heerlijk comfortabele kamerjas voor me klaar gehangen, die ik aan kon trekken tussen het poseren door.
Poseren is best lastig
Over poseren gesproken! Poseren voor een beeldhouwer is trouwens ook best even een dingetje. Telkens moest ik 20 minuten in dezelfde houding staan. Bij het aannemen van de houding de eerste keer, dacht ik ‘ach dat is goed vol te houden’. Nou, ik kan je vertellen, na de eerste 20 minuten deden mijn billen en heupen al zeer. Nog iets anders, ook al stond ik in mijn blote kont, ik transpireerde op plaatsen waarvan ik niet wist dat ik daar kon transpireren.
Plooien brachten het beeld tot leven
Het was heel bijzonder om te zien hoe er uit hompen klei een torso ontstond dat ik begon te herkennen als het lijf dat ik geregeld in de spiegel zie. En nog specialer vond ik het om te ontdekken dat hoe Ilana mijn lijf zag en boetseerde, anders was dan mijn gedachten me altijd laten geloven en mijn reflectie me vaak laat zien. Ik begon zelfs complimenten te maken over lichaamseigenschappen die ik normaliter afkraak en verberg. Een hele aparte ervaring! Ik had me overigens voorgenomen om niet te vragen om dingen mooier te maken dan ze zijn, ik wilde de werkelijkheid geboetseerd hebben. Dat heeft ze ook écht gedaan. En hoewel ik in de spiegel altijd walgde van plooien, bracht dat het beeld nu tot leven, kreeg het meer dimensie en vond ik het mooi. Ik denk dat ik zelfs een beetje trots op mijn lijf ben nu.
Toch mijn mond voorbij gepraat
Aan het einde van de 2e dag kwam Jespha mij bij Ilana ophalen en mocht hij een kijkje nemen. Tja ik had aan het einde van dag 1, uit enthousiasme, toch mijn mond voorbijgepraat. Ach ja, nu kon hij ook meebeslissen over de kleur. Het beeld is tot zover helemaal af. Ilana gaat de puntjes op de -i- zetten, dan moet hij zo’n 2 a 3 maanden drogen, wordt hij gebakken, geverfd en weer gebakken. Met een beetje geluk mag ik hem ergens in december ophalen. Dat gaat weer een hoop geduld van me vragen, gelukkig stuurt Ilana elke keer een video of foto, wanneer ze wat aan het beeld heeft gedaan.
Ondertussen gaan wij thuis bedenken en overleggen waar het beeld straks komt te staan. Iedereen in huis moet er wel een goed gevoel bij hebben. Niet dat mijn kids zich straks schamen tegenover hun vrienden, omdat er een beeld van hun naakte moeder in de woonkamer staat. We hebben nog even de tijd en waarschijnlijk ziet het er na het bakken er verven toch weer heel anders uit!
Uiteraard deel ik het eindresultaat straks ook met je. Nu kun je, wanneer je op de foto klikt, het verloop van het beeldhouwen tot nu zien.
Zou jij een beeld van jezelf durven laten maken? Neem eens contact op met Ilana om te horen wat zij voor jou kan doen.
Lieve groetjes
Katja
Terug naar overzicht
